دیوانه

 

یکی دیوانه ای آتش بر افروخت

در آن هنگامه جان خویش را سوخت

 

همه خاکسترش را باد می برد

وجودش را جهان از یاد می برد

 

تو همچون آتشی ای عشق جان سوز

من آن دیوانه مرد آتش افروز

 

من آن دیوانه آتش پرستم

در این آتش خوشم تا زند هستم

 

بزن آتش به عود استخوانم

که بوی عشق بر خیزد ز جانم

 

خوشم با این چنین دیوانگی ها

که میخندم به آن فرزانگی ها

 

به غیر از مردن از یاد رفتن

غباری گشتن و بر باد رفتن

 

در این عالم سر انجامی نداریم

چه فرجامی؟که فرجامی نداریم

 

لهیبی چو آه تیره روزان

بساز ای عشق وجانم را بسوزان

 

بیا،آتش بزن ،خاکسترم کن

مسم،در بوته ی هستی،زرم کن!

 

 

کلمات کلیدی:

نوشته شده در یکشنبه 90 بهمن 30ساعت 8:1 عصر توسط کتی| (2)|